سیده ربابه قادری؛ سمیه صالحی؛ فهیمه نیکخواه
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطهای خودشفقتورزی در رابطه بین تعهد اجتماعی و عزت نفس با سازگاری شغلی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. 480 نفر از کارکنان زن و مرد شاغل در اداره آموزش و پرورش منطقه 19 شهر تهران در سال 1399- 1398 به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای خودشفقتورزی نف (2003)، تعهد اجتماعی کارول ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی نقش واسطهای خودشفقتورزی در رابطه بین تعهد اجتماعی و عزت نفس با سازگاری شغلی انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. 480 نفر از کارکنان زن و مرد شاغل در اداره آموزش و پرورش منطقه 19 شهر تهران در سال 1399- 1398 به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامههای خودشفقتورزی نف (2003)، تعهد اجتماعی کارول (1991)، عزت نفس روزنبرگ (1989) و سازگاری شغلی دیویس و لافتکوویس (1984) پاسخ دادند. تحلیل دادهها با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری و در نرمافزار AMOS-24 انجام شد. نتایج نشان داد که تعهد اجتماعی دارای اثر مثبت مستقیم و معنیدار بر سازگاری شغلی است (01/0P<)، و خودشفقتورزی نیز بر سازگاری شغلی اثر مستقیم و معنیدار دارد (01/0P<). همچنین، اثر غیرمستقیم تعهد اجتماعی و عزت نفس بر سازگاری شغلی با واسطه خودشفقتورزی معنیدار بود (01/0P<). با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد میشود خودشفقتورزی به عنوان یک برنامه آموزشی مورد توجه مشاوران و روانشناسان مدرسه قرار گیرد.