سید مجتبی عقیلی؛ محدثه امیری
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی، استرس شغلی و تنظیم هیجان معلمان زن شهرستان آزادشهر در سال 1401 انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون_پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی معلمان زن شهرستان آزادشهر در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که از میان آنها تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی، استرس شغلی و تنظیم هیجان معلمان زن شهرستان آزادشهر در سال 1401 انجام شد. روش پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیشآزمون_پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تمامی معلمان زن شهرستان آزادشهر در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که از میان آنها تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 45 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخلهای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامههای خودکارآمدی، تنظیم هیجان و استرس شغلی بود. دادههای پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره و استفاده از نرمافزار spss نسخه 25 تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودکارآمدی، استرس شغلی و تنظیم هیجان معلمان زن شهرستان آزادشهر اثربخش است (0/05>P). نتایج پژوهش حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با درک رویداد آشفتهکننده بدون اجتناب یا مهار آن، منجر به افزایش خودکارآمدی، کاهش استرس شغلی و بهبود تنظیم هیجان معلمان زن شهرستان آزادشهر میگردد.
ساره میرشکار؛ سید اسماعیل هاشمی؛ مهناز مهرابی زاده هنرمند؛ نسرین ارشدی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش تعارض بینفردی و تجربه بینزاکتی در پرستاران انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1397 بود. در این مطالعه با استفاده از روش نمونهگیری ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش تعارض بینفردی و تجربه بینزاکتی در پرستاران انجام شد. طرح پژوهش حاضر نیمهآزمایشی و از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1397 بود. در این مطالعه با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای تعداد 40 نفر از پرستاران با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه، انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل مقیاس تعارض بینفردی در محیط کار و مقیاس بینزاکتی در محیط کار بود. در مورد گروه آزمایش، مداخله درمانی شامل 3 جلسه آموزش مبتنی بر درمان پذیرش و تعهد در محیط کار بود، درحالیکه اعضای گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه ازلحاظ تعارض بینفردی (426/160 = F، 001/0 = p) و تجربه بینزاکتی (485/164 =F ، 001/0= p) تفاوت معنیداری وجود دارد. لذا میتوان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش تعارض بینفردی و تجربه بینزاکتی شده است.