زهرا سلطانی شال؛ گلنوش بادلی
چکیده
همهگیری کووید-19، یک بحران غیرمعمول بهداشت جهانی است که با گسترش سریع در سراسر جهان و مرگ و میر چشمگیر ناشی از آن همراه بوده است. در چنین شرایطی متخصصین بهداشت به ویژه پرستاران نقشی حیاتی ایفا میکنند. تابآوری آنها در طی همهگیری نه تنها برای ادامه کار در شرایط بحرانی و مراقبت همه جانبه از بیماران، بلکه برای کنترل شیوع بیماری ...
بیشتر
همهگیری کووید-19، یک بحران غیرمعمول بهداشت جهانی است که با گسترش سریع در سراسر جهان و مرگ و میر چشمگیر ناشی از آن همراه بوده است. در چنین شرایطی متخصصین بهداشت به ویژه پرستاران نقشی حیاتی ایفا میکنند. تابآوری آنها در طی همهگیری نه تنها برای ادامه کار در شرایط بحرانی و مراقبت همه جانبه از بیماران، بلکه برای کنترل شیوع بیماری بسیار مهم است. پژوهش حاضر به منظور کشف و بررسی متغیرهای روانشناختی و سازمانی مؤثر بر تابآوری و ادامه کار پرستاران در شرایط بحرانی و استرسآور پاندمی در سال 1399 صورت گرفته است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری دادهها کیفی میباشد. جامعه پژوهش حاضر پرستاران شاغل در بیمارستانهای مختص به بیماران مبتلا به ویروس کرونا در مشهد و بجنورد میباشند. نمونهگیری به صورت هدفمند انجام گرفت. با 15 نفر از پرستاران از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته و عمیق- با رعایت فاصلهگذاری اجتماعی و استفاده از وسایل ارتباط جمعی، اطلاعات جمعآوری شده است. تجزیه و تحلیل دادهها از طریق روش تحلیل چارچوبی که مشتمل بر پنج مرحله است صورت گرفته است. با توجه به اطلاعات گردآوری شده از بین متغیرهای روانشناختی، انعطافپذیری روانشناختی و هوش معنوی بر تابآوری پرستاران نقش تعیینکنندهای داشتهاند و در بین متغیرهای سازمانی، تعهد سازمانی (تعهد عاطفی، تعهد مستمر، تعهد هنجاری) نقش برجستهای در میزان تابآوری پرستاران داشته است. با توجه به نتایج حاصل از مصاحبههای صورت گرفته، هوش معنوی، انعطافپذیری روانشناختی و تعهد سازمانی منجر به تابآوری پرستاران شده است و از طرف دیگر نبود کیفیت زندگی کاری مناسب در شرایط پاندمی مانعی برای ادامه کار پرستاران ایجاد نکرده است و با وجود شرایط بحرانی و کمبود امکانات بهداشتی و روانشناختی به کار خود ادامه دادهاند که نشان میدهد مؤلفههای درونی و معنوی نقش تعیین کنندهای در تابآوری پرستاران در شرایط بحرانی، بخصوص در دوران پاندمی کووید-19، ایفا میکنند.