نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مصطفی تاتاری ¹
• سیدولی اله موسوی ²
• سجاد رضائی ²

¹ دانشگاه گیلان

² عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان

چکیده

با نگاهی کوتاه به مسیر شغلی افراد به پدیده‌ استعفای عاطفی از شغل برخورد می‌کنیم، پدیده‌ای که فرد علی‌رغم حضور فیزیکی در محیط کار، از نظر روحی و روانی خود را از آن جدا می‌بیند، تاب‌آوری روانی کارکنان، یک دارایی ارزشمند برای سازمان‌ها است. با تقویت این توانایی در کارکنان، سازمان‌ها می‌توانند در برابر تغییرات ناگهانی و چالش‌های محیطی مقاومت بیشتری نشان داده و به اهداف خود دست یابند، سازمان‌ها با سرمایه‌گذاری بر روی توسعه مهارت‌های خودتنظیمی کارکنان، می‌توانند محیط کاری پویا و مبتنی بر اعتماد ایجاد کنند. این امر به افزایش بهره‌وری، خلاقیت و تعهد کارکنان منجر می‌شود. هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی رضایت شغلی بر اساس دوکارکرد خودتنظیمی‌هیجانی و تاب‌آوری روانی است. طرح پژوهش توصیفی – همبستگی و از نظر هدف بنیادین می‌باشد. با استفاده از نرم افزار G*Power جامعه آماری این مطالعه شامل ۱۱۸ نفر از کارکنان غیر هیات علمی دانشگاه گیلان است که بصورت در دسترس انتخاب شدند و برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه رضایت شغلی (Weiss, Dawis, England & Lofquist, 1967) ، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (سبک‌های عاطفی) (Hoffman & Kashdan, 2010) و پرسشنامه تاب‌آوری روانی (Connor, Davidson, 2003) استفاده شد. در این پژوهش داده‌های جمع آوری شده با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌‌ها نشان داد که بین خودتنظیمی هیجانی و رضایت شغلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P، 652=r)، بین تاب‌آوری روانی و رضایت‌شغلی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (۰۱/۰>P، 635/0=r) همچنین بین خودتنظیمی هیجانی و تاب‌آوری روانی در پیش‌بینی رضایت‌شغلی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (۰۱/۰>P، 733/0=r). نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه برای پیش‌بینی رضایت شغلی نشان داد که خودتنظیمی هیجانی (40/۰=، ۰۰1/۰=P) و تاب‌آوری روانی (۳۳/۰=، ۰۰1/۰=P) هر دو به صورت مستقیم و معنی‌دار 46 درصد از واریانس نمرات رضایت شغلی کارکنان را تبیین می‌نماید. یافته‌های این پژوهش، اهمیت بسیار بالایی در حوزه مدیریت منابع انسانی و سلامت روان سازمانی دارد. تقویت خودتنظیمی هیجانی و آموزش تاب‌آوری، دو رویکرد کلیدی برای بهبود محیط کار و افزایش رضایت شغلی کارکنان هستند.

کلیدواژه‌ها

• خودتنظیمی هیجانی
• تاب‌آوری
• رضایت شغلی
• کارکنان

عنوان مقاله [English]

Predicting the job satisfaction in University of Guilan employees based on Emotional self-regulation function and psychological resilience

نویسندگان [English]

• mostafa tatari ¹
• Seyed vali ollah Mousavi ²
• Sajjad Rezaei ²

¹ university of guilan

² Faculty member of Gilan University

چکیده [English]

With a brief look at individuals' career paths, we encounter the phenomenon of emotional resignation, where, despite physical presence, an employee feels psychologically detached from their work environment. Psychological resilience among employees is a valuable asset for organizations. By fostering resilience, organizations can better withstand sudden changes and environmental challenges, thereby enhancing their ability to achieve goals. Investing in the development of employees' self-regulation skills can help organizations create a dynamic and trust-based work environment, which ultimately promotes productivity, creativity, and employee commitment.
The purpose of this study is to predict job satisfaction based on two key factors: emotional self-regulation and psychological resilience. This study follows a descriptive-correlational design with a foundational research purpose. Using the G*Power software, the statistical population consisted of 118 non-academic staff members from the University of Guilan, selected through convenience sampling. Data collection employed three instruments: the Job Satisfaction Questionnaire (Weiss, Dawis, England, & Lofquist, 1967), the Emotional Self-Regulation Questionnaire (Affective Styles) (Hoffman & Kashdan, 2010), and the Psychological Resilience Questionnaire (Connor & Davidson, 2003).
The collected data were analyzed through Pearson correlation and multiple regression methods. Results indicated a significant positive correlation between emotional self-regulation and job satisfaction (r = 0.652, P < 0.01), as well as between psychological resilience and job satisfaction (r = 0.635, P < 0.01). Additionally, there was a significant positive correlation between emotional self-regulation and psychological resilience in predicting job satisfaction (r = 0.733, P < 0.01). Multiple regression analysis for predicting job satisfaction revealed that both emotional self-regulation (β = 0.40, P = 0.001) and psychological resilience (β = 0.33, P = 0.001) explained 46% of the variance in job satisfaction scores among employees.
The findings underscore the critical importance of emotional self-regulation and resilience training in human resource management and organizational mental health. Strengthening emotional self-regulation and resilience training are two fundamental approaches to improving the work environment and increasing employee job satisfaction.

کلیدواژه‌ها [English]

• emotional self-regulation
• resilience
• job satisfaction
• employees