محسن شکوهی یکتا؛ نگین معتمدیگانه؛ آمنه شاکری
چکیده
یافته‌های اولیه مبنی بر این که رانندگان اتوبوس شهری در نتیجه سطوح بالای استرس شغلی ممکن است در حوزه سلامت روان مشکل داشته باشند، امروزه نیز صادق است. پژوهشها نیاز به تمرکز بر مداخلات عملی دارند که به‌طور نظام‌دار برای بهبود سلامت روان رانندگان اتوبوس اجرا و ارزشیابی شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اجرای دوره آموزشی ...
بیشتر
یافته‌های اولیه مبنی بر این که رانندگان اتوبوس شهری در نتیجه سطوح بالای استرس شغلی ممکن است در حوزه سلامت روان مشکل داشته باشند، امروزه نیز صادق است. پژوهشها نیاز به تمرکز بر مداخلات عملی دارند که به‌طور نظام‌دار برای بهبود سلامت روان رانندگان اتوبوس اجرا و ارزشیابی شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی اجرای دوره آموزشی مهارت‌های روانی- اجتماعی بر بخشایش بین‌فردی و اضطراب اجتماعی رانندگان اتوبوس شهر تهران انجام شده است. پروژه آموزش رانندگان شرکت واحد اتوبوس‌رانی شهر تهران از سال 1390 آغاز شده و در فازهای مختلف بر روی رانندگانی که متقاضی استخدام در شرکت واحد هستند اجرا گردید. روش این پژوهش از نوع شبه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. 49 راننده اتوبوس شهری با میانگین سنی 43/95 (انحراف معیار = 9.87) در زمینه‌های مدیریت خشم، رانندگی انتقام‌جویانه، ارتباط موثر و مدیریت استرس طی نه جلسه 80 دقیقهای آموزش دیدند. برای ارزیابی اثربخشی برنامه آموزشی از مقیاس سنجش بخشایش بین‌فردی و مقیاس اضطراب در تعاملات اجتماعی استفاده شد. تحلیل آماری نشان داد که برنامه آموزشی بر سطوح ارتباط مجدد و کنترل انتقام، کنترل رنجش، درک و فهم واقع بینانه و هم‌چنین بر نمره کلی بخشایش تأثیر مثبت داشته و باعث تاثیر معنی‌دار در افزایش توانایی رانندگان در کنترل رنجش آنان شده است. هم‌چنین نتایج نشان داد که مداخله تأثیر معنی‌دار بر کاهش اضطراب در تعاملات اجتماعی در رانندگان اتوبوس داشته است. آموزش مهارت‌های روانی- اجتماعی می‌تواند به‌عنوان بخشی از برنامه بهزیستی برای بهبود سلامت روان رانندگان اتوبوس شهری مورد استفاده قرار گیرد. هم‌چنین انتظار می‌رود که این آموزشها با تمرکز بر مؤلفه‌های شناختی و رفتاری بر بهبود عملکرد رانندگان اتوبوس و بر کارایی سیستم حمل و نقل تاثیر مثبت داشته باشد.
